Niemal każdy właściciel psa zgodzi się ze stwierdzeniem, że lojalność tych zwierząt nie zna granic. Za opiekę i okazane uczucie, pozostaną przy naszym boku niezależnie od okoliczności. Czasami ta wierność przejawia się nawet wtedy, gdy opiekuna już zabraknie. Tak właśnie stało się w przypadku Hachiko, psa rasy akita inu.
Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl.
Hachiko: pies, który czekał. Historia, która zainspirowała film "Mój przyjaciel Hachiko"
Hachiko przyszedł na świat w 1923 roku w japońskim mieście Odate, a rok później trafił do Hidesaburō Ueno, profesora na wydziale rolnictwa Uniwersytetu Tokijskiego. Między psiakiem a jego nowym opiekunem szybko nawiązała się głęboka więź, a po pewnym czasie mieli nawet swój codzienny rytuał. Pies towarzyszył Ueno każdego ranka w drodze na stację Shibuya w Tokio, a wieczorem czekał tam na niego, by powitać go po pracy. Niestety 21 maja 1925 roku profesor doznał wylewu w pracy i zmarł. Wdowa po nim nie była w stanie zajmować się Hachiko, więc próbowano znaleźć mu nowy dom. Psiak jednak uciekał i zawsze wracał na stację, wciąż czekając na swojego pana.
Po jakimś czasie Hachiko zwrócił uwagę jednego z byłych studentów Ueno, który opisał historię psa w artykule opublikowanym później w jednej z dwóch największych gazet Japonii, "Asahi Shimbun". W ten sposób o Hachiko usłyszał cały kraj, a poruszone jego oddaniem osoby zaczęły przybywać na stację, by go dokarmiać. Psiak zyskał przydomek "chūken Hachikō", co oznacza "wierny pies Hachikō". W kwietniu 1934 roku Hachiko doczekał się odsłonięcia swojego pomnika z brązu, który postawiono na stacji Shibuya. Niecały rok później, 8 marca 1935 roku, Hachiko zmarł z powodu robaczycy serca i płuc. Przez prawie 10 ostatnich lat swojego życia czekał na powrót swojego opiekuna. Pamięć o nich pozostaje jednak żywa do dziś, o czym świadczy m.in. film z 2009 roku "Mój przyjaciel Hachiko".
Japonia i cały świat do dziś pamięta Hachiko. Pomnik wiernego psa odwiedzają tłumy
Oryginalny pomnik Hachiko został stopiony podczas II wojny światowej, ale wierny pies stał się zbyt ważny dla Japończyków, by to zignorować. Nowy pomnik odsłonięto w 1948 roku, a stworzył go syn twórcy oryginalnej rzeźby. Obecnie jest to popularne miejsce spotkań, często odwiedzane również przez turystów. Ponadto spreparowaną część zwłok zwierzęcia umieszczono w Narodowym Muzeum Przyrody i Sztuki w Tokio. Skremowana część natomiast została pochowana na cmentarzu Aoyama w Tokio obok grobu profesora Ueno.
