Jadwiga Andegaweńska jest jedną z najbardziej inspirujących postaci w historii Polski. Najprawdopodobniej przyszła na świat w 1374 roku. Mając zaledwie cztery lata, została zaręczona z Wilhelmem z dynastii Habsburgów. Książę również był wówczas dzieckiem, jednak mimo to rodziny zorganizowały ceremonię zaręczyn i zawarły umowę, według której strona wycofująca się z układu będzie musiała zapłacić drugiej spore odszkodowanie. Związek ten nie trwał jednak długo, bowiem w 1384 roku Jadwiga została przewieziona do Polski i ukoronowana na królową tego kraju. Tym samym musiała zerwać zaręczyny z Habsburgiem i przyjąć oświadczyny starszego o 20 lat Władysława Jagiełły.
Jadwiga Andegaweńska: ciekawostki na temat królowej. Jej wygląd nadal budzi wątpliwości
Na temat wyglądu Jadwigi Andegaweńskiej przez długi czas nie wiedzieliśmy zbyt wiele. Kobieta zmarła w wieku 25 lat i nie zachowały się żadne portrety namalowane za jej życia. Nie było także aktualnych opisów. Choć Jan Długosz poświęcił w swojej kronice wiele miejsca na zachwyty nad urodą królowej, nie można brać jego słów za pewnik. Po pierwsze, kronikarz był znany z ubarwiania wydarzeń i łączenia wyglądu danych postaci z ich charakterem. Po drugie, sam nie mógł widzieć Jadwigi, ponieważ urodził się 16 lat po jej śmierci. Wizerunek młodej królowej można znaleźć na obrazach Marcellego Bacciarellego i to właśnie z jego powodu przyjęło się powszechnie, jakoby kobieta miała mieć delikatne rysy twarzy, wąski nos, małe usta i ciemne włosy. Malarz żył jednak kilka wieków po Jadwidze, dlatego jego obrazów również nie można traktować jako wiarygodnego źródła.
Jak naprawdę wyglądała królowa Jadwiga? Przypadkowe odkrycie pomogło badaczom
Wyobrażenie na temat Jadwigi Andegaweńskiej zmieniło się w 1887 roku, przez przypadkowe odkrycie. Podczas odnowy katedry wawelskiej robotnicy natrafili na nieznany sarkofag znajdujący się pod podłogą. Po zbadaniu przez ekspertów okazało się, że w środku umieszczono szczątki królowej Polski. Były świetnie zachowane, dzięki czemu antropolog Izydor Kopernicki mógł przeanalizować na ich podstawie wygląd kobiety. Ekspert ustalił wówczas, że władczyni nie była szatynką, a blondynką, miała zdrowe jak na tamte czasy zęby, a jej czaszka wskazywała na wysokie czoło i drobny nos. Ciało królowej zostało także przebadane po II wojnie światowej przez inną grupę naukowców, a ich wnioski są zaskakujące. Jak podaje focus.pl, Jadwiga okazała się być wysoką kobietą o mocnej budowie ciała. Mierzyła około 170 centymetrów wzrostu, ale miała dosyć wąską miednicę. To mogło spowodować duże problemy przy porodzie, bowiem dziś w takiej sytuacji zaleca się cięcie cesarskie. W XIV wieku nie była to powszechna praktyka, dlatego badacze założyli, że władczyni mogła rodzić nawet przez kilka dni. To zgadzałoby się z najbardziej prawdopodobną przyczyną jej śmierci, jaką miała być gorączka poporodowa w 1399 roku.
Jak ubierała się królowa Jadwiga? Szata zdradza wiele
Kolejne wątpliwości co do wyglądu Jadwigi pojawiły się po publikacji książki "Damy polskiego imperium. Historie prawdziwe" Kamila Janickiego. Zdaniem autora, królową można zobaczyć na portrecie Czarnej Madonny Częstochowskiej. Oryginalny obraz wisiał niegdyś w nowo wybudowanym klasztorze na Jasnej Górze, jednak w 1430 roku został zniszczony przez czeskich rycerzy. Mężczyźni chcieli ukraść zdobioną ramę, jednak wyrywając ją, uszkodzili malunek. W celu odtworzenia portretu miał pomóc Jagiełło. Jak twierdzi Kamil Janicki, król podarował malarzom obraz ukazujący nieżyjącą już Jadwigę i to na jej podstawie odtworzono wizerunek Maryi. To właśnie dlatego Matka Boska ma na nim długi, wąski nos, a ubrana jest w szatę ozdobioną liliami heraldycznymi rodu Andegawenów - informuje portal national-geographic.pl.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł.
Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.
