Niezwykłe zwierzę z kłami podobnymi do tygrysa szablozębnego i szeroko rozstawionymi oczami żyło w Ameryce Południowej około pięciu milionów lat temu. Aby skutecznie polować na zdobycz i przeżyć, torbacz szablozębny, zwany thylacosmilus atrox, według nowych badań przystosował się do patrzenia na świat w wyjątkowy sposób.
Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl
Oczy hipermięsożercy sprzed 5 milionów lat. Naukowcy badają jego ewolucję
Wśród ssaków naczelnych i większość drapieżników, układy wzrokowe są ewolucyjnie zaprojektowane do stereoskopii, czyli postrzegania głębi. Jednak jest jeden wyjątek: thylacosmilus atrox. Znany jako torbacz szablozębny, wymarły drapieżnik był mniej więcej o połowę mniejszy od tygrysa szablozębnego, który był wielkości lwa. Oczodoły thylacosmilusa były ustawione jak u zwierząt kopytnych, z oczodołami skierowanymi głównie w bok. Paleontolog Charlène Gaillard i jego współpracownicy postanowili sprawdzić, dlaczego wyewoluował w taki sposób:
Nie można zrozumieć organizacji czaszki thylacosmilus atrox bez uprzedniej konfrontacji z tymi ogromnymi kłami. Nie były po prostu duże; stale rosły, do tego stopnia, że korzenie kłów sięgały ponad czubki ich czaszek. Miało to konsekwencje, z których jedną było to, że nie było miejsca na oczodoły czy coś takiego w zwykłej pozycji mięsożercy z przodu twarzy
)
Wpływ gigantycznych zębów na układ czaszki. Badacze mają odpowiedź
Dzięki tomografii komputerowej i wirtualnej rekonstrukcji 3D, autorzy badania byli w stanie określić, jak układ wzrokowy tego hipermięsożercy porównywałby się z układami innych mięsożerców i ssaków. Doktor Analia Forasiepi powiedziała:
Thylacosmilus atrox był w stanie zrekompensować trzymanie oczu z boku głowy, nieco wysuwając swoje oczodoły i ustawiając je prawie pionowo, aby maksymalnie zwiększyć nakładanie się pól widzenia. Mógł osiągnąć około 70% nakładania się pola widzenia - najwyraźniej wystarczająco, aby odnieść sukces jako aktywny drapieżnik
Umieszczenie oczu z boku czaszki zbliża je do skroniowych mięśni żujących, co może skutkować deformacją podczas jedzenia. Aby to kontrolować, niektóre ssaki, a w tym ten wymarły mięsożerca, rozwinęły strukturę kostną, która zamyka oczodoły z boku.
)
