Wiele z rzek, które przepływają przez współczesne miasta, są stosunkowo "młode" i uformowały się w ciągu ostatnich kilku tysięcy lat skutkiem wycofania się lądolodu. Aby zobaczyć najstarszą rzekę świata, należy wyruszyć w dość długą podróż. Gdzie ona płynie? To nie lada gratka dla miłośników historii i ciekawych tworów matki natury.
Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl
Najstarsza rzeka na świecie. Zobaczą ją tylko nieliczni szczęśliwcy
Ten wyjątkowy ciek wodny można zobaczyć w Australii i nosi nazwę Finke oraz Larapinta w języku Aborygenów. Najstarsza rzeka świata rozciąga się na odcinku 750 kilometrów (od Terytoriów Północnych do Pustyni Simpsona). W związku z tym, że Finke znajduje się w strefie klimatu zwrotnikowego suchego, to tzw. rzeka okresowa. Oznacza to, że widoczna jest tylko przez dany okres w roku, a powodem takiego zjawiska są warunki opadowe. Finke zasila deszcz, dlatego też płynie ona stałym nurtem tylko przez kilka dni w porze mokrej. W pozostałe dni można obserwować jedynie suche koryto rzeki lub niewielkie ilości wody.
Ile lat ma najstarsza rzeka świata? Finke "widziała" znacznie więcej niż gigantyczne gady
Jej wieku nie da się określić ze 100-procentową dokładnością. Naukowcy dokonali analizy poprzez obserwację koryta i zależności z wydarzeniami geologicznymi. Ponadto Finke płynie przez wyjątkowo stare góry, co jest dość nietypowym zjawiskiem. Współczesne rzeki zazwyczaj znajdują się na płaskich terenach, przez co można stwierdzić, że powstała jeszcze przed wypiętrzeniami. Ostatecznie eksperci domniemają, że ma ona około 300-400 milionów lat i pojawiła się, zanim wypiętrzyły się Alice Springs, czyli pasma górskie w środkowej Australii, które co ciekawe dziś są praktycznie niewidoczne z powodu erozji. Zgodnie z tą teorią Finke musiała istnieć już w epokach dewonu i karbonu, kiedy na lądzie dopiero zaczęły pojawiać się rośliny oraz prymitywni przodkowie współczesnych ssaków i gadów. Natomiast dinozaury miały okazję pić z niej wodę dopiero około 100-150 milionów lat później. Niestety naukowcy nie są w stanie zapewnić, że podane przez nich liczby są właściwe, gdyż uniemożliwiają to m.in. luki stratygraficzne w profilach skalnych.
