Za dowody na temat istnienia szóstego podstawowego smaku odpowiadają naukowcy z USC Dornsife College of Letters, Arts and Sciences. Co ciekawe, nie jest to temat świeży, ponieważ od dawna spekulowano, że takowy istnieje. Już piąty z podstawowych smaków budził wiele wątpliwości, czy teraz będzie tak samo? Oto, co mają do powiedzenia na ten temat eksperci.
Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl
Piąty smak określany jako umami po raz pierwszy zidentyfikował japoński naukowiec Kikunae Ikeda w 1909 roku. Ta zmiana nie dla wszystkich była łatwa do zaakceptowania, jednak z czasem udało się przyzwyczaić ludzi do tego, że smaków jest nieco więcej. Jak będzie tym razem? Najnowsze badania wskazują, ze ludzki język reaguje na chlorek amonu. Najłatwiej znaleźć go w skandynawskich cukierkach, takich jak słona lukrecja.
Jeśli mieszkasz w kraju skandynawskim, ten smak będzie ci znany i może ci się spodobać. Ale jest on znany także w innych częściach świata.
- tłumaczą autorzy badania w Nature Communications. Neurobiolog z USC Dornsife, Emily Liman stwierdził, że język człowieka reaguje na chlorek amonu za pomocą tego samego receptora, który odpowiada za odczuwanie smaku kwaśnego. To właśnie jest największym odkryciem i przełomem, na który wszyscy czekali, ponieważ do tej pory naukowcy podejrzewali, że taki smak może istnieć, jednak nie wiedzieli, które receptory są za niego odpowiedzialne. Teraz w końcu mogą wskazać na białko OTOP1.
Chlorek amonu, to najstarsza znana sól amonowa, która w potrawach jest używana do wyrobu słonej lukrecji i tureckiego pieprzu. Aby sprawdzić swoją hipotezę, zespół prof. Liman wprowadził gen OTOP1 do hodowanych w warunkach laboratoryjnych ludzkich komórek, które następnie poddano działaniu kwasu lub chlorku amonu. Wyniki były jednoznaczne - obydwa smaki pobudziłyby u człowieka te same receptory. Oznacza to, że chlorek amonu aktywował wspomniany OTOP1, dokładnie tak samo jak kwas. Na tym jednak nie koniec. Przyszedł również czas na eksperymenty z udziałem myszy, podczas których okazało się, że zwierzęta z genem OTOP1 unikały pożywienia z chlorkiem amonu. Autorzy badania podejrzewają, że zdolność do wyczuwania chlorku amonu mogła wyewoluować, aby organizmy unikały szkodliwych substancji, w skład których wchodzi jon amonowy. Naukowcy planują dalsze analizy dotyczące receptora OTOP1 i chlorku amonu.