Badania - opublikowane na łamach czasopisma "Nature" - prowadzili naukowcy z uniwersytetów w Granadzie (Hiszpania) i Cambridge (W. Brytania), a ich efektem są wnioski, które całkowicie zmieniają patrzenie na sprzedaż "egzotycznych" materiałów. Eksperci dowiedli, że najstarsze kawałki bursztynu bałtyckiego na Półwyspie Iberyjskim liczą ponad pięć tysięcy lat, co oznacza, że już wtedy trwała wymiana między tymi dwiema oddalonymi od siebie częściami Europy. I było to o tysiąc lat wcześniej, niż dotychczas spekulowano.
Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl
Jak podaje Interia, dla badaczy przedmioty wykonane z surowców "egzotycznych" mają ogromną wartość, ponieważ mogą dostarczać m.in. wiedzy na temat wymiany handlowej i mobilności dawnych społeczności. Niegdyś bursztyn również nie służył jako przedmiot do codziennego użytku, lecz był dobrem luksusowym, podkreślającym status jego posiadacza. Najnowszy - jednoczenie uznawany za najstarszy - koralik został odkryty w jednym z pochówków na terenie Hiszpanii. Według Mercedes Murillo-Barroso, naukowcy do datowania próbek ze stanowiska Cova del Frare zastosowali analizę za pomocą podczerwonej spektroskopii. Ostatecznie wiek próbek ustalono na lata 3634-3363 p.n.e., co oznacza, że bursztyn z Bałtyku na Półwyspie Iberyjskim pojawił się tysiąc lat wcześniej, niż się tego spodziewano.
Zdaniem badaczy w obszarze bałtyckim występuje prawdopodobnie najlepszy na świecie bursztyn stosowany w wytwarzaniu biżuterii, dlatego do dziś jest tak cennym towarem. Wykorzystywany był już od paleolitu i mezolitu, jednak dopiero od IV do III tysiąclecia p.n.e. jego użyteczność widocznie wzrosła. W tym okresie był on w obrocie na terenach obejmujących dzisiejszą Danię, Holandię, jak i północne części Polski i Niemiec. Dopiero później zaczął pojawiać się także w innych częściach Europy. Ponadto pochodząca z Bałtyku skamieniała żywica był niezwykle ceniona przez starożytnych Rzymian i do teraz stosuje się ją w przemyśle jubilerskim na całym świecie. W praktyce bursztyn to kopalna żywica drzew iglastych, która zamieniła się w cenione złoża w wyniku przemian trwających miliony lat, spowodowanych m.in. zmianami środowiska oraz jego obecnością w morskiej wodzie.