Szalej jadowity należy do rodziny selerowatych, nie dziwi zatem podobieństwo zewnętrzne do innych gatunków pokrewnych, w tym jadalnych, takich jak chociażby marchew, seler czy pietruszka. Ze względu na coraz powszechniejsze zabiegi osuszania terenów podmokłych, naturalne siedliska ulegają ograniczeniu, ale i tak spotkanie z tą groźną rośliną jest możliwe. Trujące są w zasadzie wszystkie części cykuty, jednak najwięcej toksyny znajduje się w kłączach i łodygach. Dowiedz się, jakie są objawy zatrucia.
Roślina porasta głównie torfowiska, bagna i inne obszary podmokłe. Jak rozpoznać szalej jadowity?
Poniżej zostały opisane cechy charakterystyczne dla gatunku:
Cykuta to nie jedyna nazwa, jaką jest określany inaczej szalej jadowity. Można spotkać się także z następującą nomenklaturą:
Substancja trująca, którą ma w sobie szalej jadowity, nosi nazwę cytotoksyna. Szacuje się, że wystarczą zaledwie 2 gramy toksyny, aby spowodować objawy zatrucia. Poważnie zagrażająca zdrowiu i życiu człowieka jest dawka ok. 5 g. Objawy zatrucia pojawiają się bardzo szybko - nawet w kwadrans od spożycia rośliny. Należą do nich:
Cytotoksyna działa na ośrodkowy układ nerwowy, powodując silne pobudzenie neuronów. Finalnie następuje paraliż układu oddechowego i zgon.
Co ciekawe, w tradycji literackiej można znaleźć informację, że cykuta (szalej jadowity, Cicuta virosa) została podana Sokratesowi do wypicia. Analizując objawy greckiego filozofa, przypuszcza się jednak, że nie był to szalej jadowity a szczwół plamisty.
Nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, jak bardzo niebezpieczna jest niepozorna z wyglądu cykuta. Rośliny nie należy nie tylko spożywać, ale też dotykać. Toksyna może przenikać przez skórę, nawet nieuszkodzoną, a służby ostrzegają, aby pod żadnym pozorem nie zrywać szaleju. W przypadku podejrzenia zatrucia należy niezwłocznie skontaktować się z pomocą medyczną.
Pewnie nie raz na swojej drodze większość z nas - nawet nie zdając sobie sprawy z powagi sytuacji - spotkała szalej jadowity. Występowanie w Polsce nakłada na nas obowiązek zachowania szczególnej ostrożności. Jeśli podczas spaceru natkniemy się na roślinę o wymienionych wyżej cechach wyglądu, należy unikać z nią jakiegokolwiek kontaktu - jest to najprostsza i najskuteczniejsza forma prewencji. Warto edukować w tym temacie także dzieci i osoby starsze.
Zobacz też: Mało kto je w Polsce je, a to jedne z najlepszych suszonych owoców świata