Zasady gry w curling: przede wszystkim kodeks honorowy
Zasady gry w curling są stosunkowo proste i dość stare. Historia tego sportu zaczęła się bowiem już w średniowieczu. Najprawdopodobniej powstał on w Szkocji. W dokumencie datowanym na luty 1511 roku, znajdującym się w opactwie w Paisley, odnaleziono pierwszą wzmiankę o konkursie puszczania kamieni po lodzie. Określenie curling pojawia się natomiast w przedmowie szkockiego poematu Henry'ego Adamsona z 1620 roku. Nazwa wywodzi się od szkockiego czasownika curr, oznaczającego nisko brzmiący gwar (nawiązuje do dźwięku, jaki wydaje kamień, sunąc po lodzie). Pierwszy oficjalny klub curlingowy powstał w Perth w Szkocji, zaś pierwsze stowarzyszenie curlingowe założono w 1832 roku w Stanach Zjednoczonych. Curling uchodzi za jeden z najbardziej honorowych sportów świata. Choć zasady gry nie zawierają takich zapisów, szanujący się curler przestrzega następujących wytycznych:
- gracze powinni stawić się w gotowości do gry na lodowisku minimum na kwadrans przed rozpoczęciem meczu,
- przed rozpoczęciem gry zawodnicy powinni się ze sobą przywitać i życzyć sobie powodzenia,
- w żaden sposób nie wolno rozpraszać zawodnika puszczającego kamień,
- nie należy okazywać radości z błędów popełnianych przez drużynę przeciwną,
- każdy zawodnik winien sam zgłosić popełniony przez siebie błąd,
- zawodnicy powinni sami zgłaszać faule, których się dopuszczają,
- po skończonej rozgrywce należy podziękować graczom swojej i przeciwnej drużyny oraz wymienić z rywalami uścisk dłoni,
- lepiej przegrać, niż wygrać oszukując.
Curling: podstawowe zasady gry
Jak się gra w curling? Podstawowe zasady gry nie należą do skomplikowanych. Mecz curlingu podzielony jest na partie, nazywane z języka angielskiego end. Mecz liczy zwykle osiem endów, w przypadku meczów rozgrywanych w ramach mistrzostw jest ich zazwyczaj dziesięć, rozgrywki amatorskie ograniczane są do sześciu partii. Za boisko do gry w curling służy prostokątna tafla specjalnie przygotowanego lodu (o szerokości do 4,75 metra i długości około 44,5 metra), z wymalowanymi na jego końcach dwoma zestawami kół (tzw. domy). Każdy dom tworzą koła o średnicach czterech, ośmiu i dwunastu stóp. Mecz rozgrywają dwie drużyny, z których każda liczy po czterech zawodników. Każdy zespół dysponuje ośmioma granitowymi kamieniami w różnych kolorach, zwanymi potocznie czajnikami. Rozgrywka polega na wykonywaniu przez drużyny naprzemiennych ślizgów kamieni. Każdy z uczestników meczu w danej partii wypuszcza więc po dwa kamienie. Celem gry jest umieszczenie kamieni jak najbliżej środka domu. Zagrywający wpływa na ostateczną pozycję wypuszczanego kamienia nadając mu odpowiednią prędkość, rotację i kierunek. Po wypuszczeniu kamienia nie można go już dotykać, jest jednak szansa na skorygowanie toru, po którym się porusza, poprzez intensywne szczotkowanie powierzchni przed nim (redukuje to rotację oraz zwiększa odległość, na jaką przemieści się kamień). Drużyny mają prawo do takich zagrań, jak ustawienie strażnika, wybicie kamienia przeciwnika i postawienie na jego miejscu własnego (tzw. bump) czy usunięcie kamienia przeciwnika z gry (tzw. take-out). Odpowiednio obrana strategia gry może mieć decydujące znaczenie dla ostatecznego wyniku.
Curling: zasady punktacji
Jak grać, by wygrać w curling? Zasady punktacji są dość proste: grę wygrywa ta drużyna, która zdobędzie większą liczbę punktów we wszystkich partiach składających się na daną grę. Punkty przyznawane są za każdy kamień, który po zakończeniu partii znajduje się bliżej guzika, niż najbliższy kamień drużyny przeciwnej. Aby punkt był zaliczony, kamień musi znajdować się wewnątrz domu. Wystarczy, by krawędź zewnętrzna kamienia znajdowała się w domu czy wręcz dotykała jego zewnętrznej krawędzi, aby kamień brany był pod uwagę podczas liczenia punktów. Kamienie pozostające poza obrębem domu, nawet jeśli znajdują się bliżej niż kamienie przeciwnika, nie są brane pod uwagę w punktacji. Odległość liczona jest od środka guzika do najbliższego boku kamienia. Z racji liczby kamieni biorących udział w grze w jednej rundzie można zdobyć maksymalnie 8 punktów. Taka sytuacja zdarza się jednak niezwykle rzadko, gdyż odpowiednia strategia drużyny przeciwnej może mocno ograniczyć liczbę zdobytych punktów. Partia kończy się, gdy przedstawiciele obu drużyn wspólnie potwierdzą uzyskany wynik. W sytuacji, gdy dwa kamienie drużyn przeciwnych znajdują się w podobnej odległości od guzika i mimo użycia miary nie można jednoznacznie wskazać, który z nich jest bliżej, decyzję, na podstawie oględzin kamieni, podejmuje sędzia. Jeśli nie jest w stanie podjąć wiążącej decyzji, partia kończy się remisem.
Zobacz też: Najszczęśliwsze kraje świata - lider rankingu pięć razy z rzędu na pierwszym miejscu. Polska daleko w tyle
