Po raz pierwszy kotolis został schwytany w 2016, jednak opowieści o tym zwierzęciu pojawiały się w miejskich legendach Korsyki od bardzo długiego czasu. Obecnie naukowcy podejrzewają, że kotolisy przywędrowały na Korsykę około 6500 lat temu podczas drugiej kolonizacji wyspy, co wskazywałoby na pochodzenie z Bliskiego Wschodu. Więcej o ich odkryciach pisał portal CNN, a także bardziej aktualnie i w języku polskim National Geographic.
Lubisz ciekawostki o zwierzętach? Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl.
Kotolisy odnalezione na Korsyce. Badania naukowców nad zwierzętami
Choć nie jest do końca jasne, czy kotolisy są nowym gatunkiem, hybrydą czy też wyjątkowymi osobnikami należącymi do udokumentowanego już gatunku, naukowcy skłaniają się raczej ku pierwszej opcji.
Wierzymy, że to naturalny i dziki gatunek, który do tej pory był znany, ale nie został opisany naukowo, ponieważ jest ekstremalnie dobrze zakamuflowany w naturalnym środowisku
- powiedział Pierre Benedetti z ONCFS w rozmowie z agencją AFP, którą cytuje National Geographic.
Pierwsze rzetelne dane na temat kotolisów udało się uzyskać w 2012 dzięki pobraniu DNA zwierząt.
Przyglądając się jego DNA, można jasno oddzielić go od europejskiego żbika. Jest zbliżony do afrykańskiego kota leśnego, ale dopiero musimy dokładnie go zidentyfikować
- wyjaśniał Benedetti.
Od czasu złapania pierwszego osobnika w 2016 udało się zaobserwować w przyrodzie kolejne 16 zwierząt. 12 natomiast zostało schwytanych, zaczipowanych i wypuszczonych ponownie na wolność, co stało się cennym źródłem informacji na temat zachowań zwierząt.
)
Kotolisy: czy to koty, czy też lisy? Co wspólnego ma kotolis z pozostałymi gatunkami
Pomimo swojej nazwy, kotolisy nie mają nic wspólnego z lisami – przynajmniej pod względem genetycznym. Istnieje bowiem pewne podobieństwo zwierząt w wyglądzie. Kotolisy są znacznie większe od kotów domowych, a ich długość może sięgać do 90 cm. Mają szeroko rozstawione uszy i długie zęby, które bardziej przypominają psowate. Ich sierść jest bardzo gęsta, co stanowi dobrą ochronę przed pasożytami. Jest ona barwy rudawej z ciemnymi łapami, paskami na nogach oraz prążkami na ognie. Takie umaszczenie jest doskonałym kamuflażem w korsykańskim środowisku, co może wyjaśniać, dlaczego kotolisy tak długo pozostawały w ukryciu.
)
